Ivan VANTHORENBURG

Ivan VAN THORENBURG

Ivan Van Thorenburg werd geboren te GENT op 7 juni 1934 als tweede van een trio broers. Lager Onderwijs genoot hij in de Gemeenteschool Dr. DECROLY, Lager en Hoger Middelbaar Onderwijs (Latijns – Wetenschappen) aan het Koninklijk Atheneum te GENT

Voor het vervullen van zijn militaire dienstplicht verbleef hij als reserveofficier achtereenvolgens in de infanterieschool te ARLON, in het 3de Opleidingscentrum Infanterie te TURNHOUT en in het Centrum van de Gezondheidsdienst te GENT.

Op 1 februari 1953 leert hij, in zeer barre omstandigheden, zijn toekomstige levensgezellin kennen. Hij treedt in het huwelijk te EEKLO op 20 augustus 1955 en dat huwelijk wordt gezegend met een dochter in 1956 en een zoon in 1958.

Om tot het actief kader van Landsverdediging te kunnen toetreden volgt hij van 1957 tot 1958 in de Militaire School te BRUSSEL de cursussen voorbereidend tot de graad van Onderluitenant, graad waarin hij op 26 maart 1959 wordt benoemd.

Een lange periode van zijn loopbaan brengt Luitenant Van thorenburg door in DOORNIK, in de Ordnanceschool, namelijk van 1958 tot 1968. Hij oefent er achtereenvolgens de functies uit van militair onderrichter, pelotons - en compagniecommandant. Tijdens deze periode wordt hij eveneens opgeleid tot Officier Vernieuwer Munitie in het Munitiearsenaal te ZWIJNDRECHT (1962-1963) en volgt hij in dezelfde specialiteit een cursus in de Verenigde Staten (1965). In DOORNIK, op 9 oktober 1966, redt hij in uiterst moeilijke omstandigheden en op gevaar van zijn leven, een jong meisje uit de SCHELDE. Voor deze daad van MOED en ZELFOPOFFERING wordt hem op 6 december 1966 het BRONZEN ERETEKEN van het CARNEGIE HERO FUND toegekend.

Op 18 juni 1968 begint Kapitein Van thorenburg aan een belangrijke periode in de schoot van de Belgische Strijdkrachten in DUITSLAND. Tussen 1968 en 1975 bekleedt hij achtereenvolgens functies in de 260 Cie Mun te PROPSTEIERWALD, in het 29 Bataljon Ordnance en het Commando Ordnance van het 1 (BE) Corps in PROPSTEIERWALD en WEIDEN en tenslotte in de 1st Groepering Logistiek Directe Steun in OSSENDORF bij KEULEN. Als inspecteur van alle Belgische munitiedepots in de Duitse Bondsrepubliek doorkruist hij jaarlijks ettelijke malen de BSD. Ondertussen is hij ook geslaagd in de examens voor bevordering tot Hoger Officier (1974).

Op 15 december 1975 neemt Kapitein Van thorenburg een nieuwe Logistieke functie waar als Commandant van de 1ste Compagnie Materieel, behorend tot de 1st Pantser Infanterie Brigade te LEOPOLDSBURG. Hij wordt er benoemd tot Majoor op 26 juni 1976.

Twee jaar later wordt hij aangeduid als Commandant van de DOVO (Dienst voor Opruiming en Vernietiging van Ontploffingstuigen) te HEVERLEE. Hij wordt daartoe eerst opgeleid als Ontmijner en heeft bovendien een bijkomende opleiding gekregen in Groot-Brittannië (KINETON) in de Bestrijding van het Internationaal Terrorisme. Tijdens de menige opdrachten, die hij gedurende 4 jaar met zijn manschappen uitvoert op het Belgisch Grondgebied, wordt hij op een indrukwekkende wijze geconfronteerd met het sluipende gevaar van de duizenden tonnen achtergelaten en NIET ontplofte oorlogsmunitie uit de beide Wereldoorlogen en met de meest weerzinwekkende terroristische aanslagen, die alle verbeel-ding tarten en die hem meermaals doen terechtkomen in levensbedreigende situaties.

Op 26 september 1980 wordt hij benoemd in de graad van Luitenant-kolonel en op 8 januari 1981 wordt hij aangesteld als Bevelhebber-Directeur van het Munitiearsenaal in het Fort van ZWIJNDRECHT, een domein van 43 ha groot en daterend uit de jaren 1870. De 108 militairen en de 226 burgers, die er tewerkgesteld zijn, staan in voor de fabricatie van oorlogs-en trainingsmunitie. Ironie van het lot: eerst vernietigt hij ze en later maakt hij er nieuwe aan.

Op 31 maart 1989 beëindigt hij in ZWIJNDRECHT zijn militaire loopbaan en verlaat de actieve dienst met 37,5 jaar anciënniteit. Op 26 december 1989 wordt hij benoemd tot KOLONEL in het Reservekader. Op 31 december 1992 houdt hij op, wegens leeftijdsgrens, deel uit te maken van het Reservekader en de Minister van Landsverdediging verleent hem op 18 januari 1993 de titel van Erekolonel.

Heden ten dage is Ivan Van Thorenburg nog intensief betrokken bij talrijke lidmaat-schappen, die veel van zijn tijd in beslag namen. Zo onder meer was hij Voorzitter van de Nationale Vriendenkring van de Munitievernieuwers, die zo’n 250 leden telde, actieven en oprustgestelden. Hij is daarenboven Erelid van de Koninklijke Verbroedering der Belgische Ontmijners en Erelid van de Nationale Vereniging “ Royal Army Service Corps of Belgium “

Hij was ook nog actief betrokken bij de Koninklijke Vereniging der Oprustgestelde Officieren en is op heden nog steeds actief lid bij lokale voetbal en biljartclubs.

Vermits zijn beide kinderen en zijn 4 kleinkinderen gekozen hebben voor een loopbaan in het Buitenland moet hij met zijn echtgenote dikwijls op reis naar vreemde oorden om toch meer dan éénmaal per jaar zijn naaste familieleden te kunnen verwennen. Zodus diende hij totnogtoe te reizen naar FRANKRIJK (Toulouse ), TAHITI ( Papeete ), MEXICO ( Cancun ), MAROKKO ( Rabat ), POLEN (Warschau), SAUDIE-ARABIE (Jeddah), ZUID-KOREA (Seoel) CHINA ( Shanghai ), Maldiven ( Malé ) en dit telkens uiteraard voor langere periodes.

  • Foto's bevelsovergave

    • Brochure Bevelsovergave

    Ivan VAN THORENBURG

    Ivan Van Thorenburg est né à GAND le 7 juin 1934 comme frère cadet d'une fratrie de trois enfants.

    Il a fait l’enseignement primaire à la l’école communale Dr. DECROLY et l’enseignement secondaire inférieur et supérieur (Latin - Sciences) à l’Athénée royal de GAND.

    Pour accomplir son service militaire, il restera successivement officier de réserve à l'école d'infanterie d'ARLON, au 3ème centre d’instruction d'infanterie à TURNHOUT et services de santé à GAND.

    Le 1er février 1953, il apprend, dans des conditions très difficiles, sa future compagne Edith D'Herckers. Il se marie à EEKLO le 20 août 1955 et de cette union sont nés une fille en 1956 et un fils en 1958.

    Afin de pouvoir rejoindre le cadre actif de la Défense nationale, il est admis aux cours préparatoires à l'École militaire de BRUXELLES pour obtenir le grade de sous-lieutenant de 1957 à 1958. Grade dans lequel il sera nommé le 26 mars 1959.

    Le Lieutenant Van Thorenburg passera une longue période de sa carrière à TOURNAI, dans l'Ecole d'Ordonnance, de 1958 à 1968. Il exerce successivement les fonctions d'instructeur militaire, de chef de peloton et de commandant de compagnie. Durant cette période, il est également formé en tant que rénovateur de munition pour officier à l'arsenal de munitions du fort de ZWIJNDRECHT (1962-1963) et suit dans la même spécialité un cours aux États-Unis (1965). À TOURNAI, le 9 octobre 1966, il sauve de la noyade une jeune fille hors de l’ESCAUT dans des conditions extrêmement difficiles et au risque de sa vie. Pour cet acte de COURAGE et de DÉVOUEMENT envers le prochain, le 6 décembre 1966, il reçoit la Médailles de Bronze du Carnegie Hero Fund.

    Le 18 juin 1968, le capitaine Van Thorenburg entame une période importante au sein des forces armées belges en ALLEMAGNE. Entre 1968 et 1975, il occupe successivement des postes au sein de la 260 Cie Mun de PROPSTEIERWALD, du 29ième Bataillon Ordonnance et commandant de l'Ordonnance du 1 (BE) Corps de PROPSTEIERWALD et de WEIDEN, puis du 1er soutien logistique direct du groupement à OSSENDORF près de COLOGNE. En tant qu’inspecteur de tous les dépôts de munitions belges en République fédérale d’Allemagne, il a parcouru la RFA de long en large plusieurs fois par an. En 1974, il a également passé les examens de promotion au grade d'officier supérieur.

    Le 15 décembre 1975, le capitaine Van Thorenburg assuma de nouvelles fonctions logistiques en tant que commandant de la 1re Compagnie Matériel, appartenant à la 1re Brigade d'infanterie blindée de LEOPOLDSBURG. Il y est nommé major le 26 juin 1976.

    Deux ans plus tard, il est nommé commandant du SEDEE (Service d'Enlèvement et de Destruction d'Engins Explosifs) à HEVERLEE. Il est d'abord formé en tant que démineur et a également suivi une formation complémentaire en Grande-Bretagne (KINETON) dans le domaine de la lutte contre le terrorisme international. Au cours des nombreuses missions qu'il effectue pendant 4 ans avec ses hommes sur le territoire belge, il est confronté de manière impressionnante au danger insidieux des milliers de tonnes de munitions de guerre abandonnées non explosées des deux guerres mondiales et du terrorisme le plus repoussant. Des attaques qui défient toute imagination et de se retrouver dans des situations mettant sa vie en danger.

    Le 26 septembre 1980, il est nommé lieutenant-colonel et le 8 janvier 1981, il est nommé chef de corps -directeur de l'arsenal de munitions au fort de ZWIJNDRECHT, un domaine de 43 hectares et datant des années 1870. Les 108 militaires et les 226 civils employés sur place sont chargés de la fabrication de munitions de guerre et d’entraînement. Ironie du destin: il les détruit d'abord, puis il en crée de nouveaux.

    Le 31 mars 1989, il termine sa carrière militaire dans le fort de ZWIJNDRECHT et quitte le service actif avec 37,5 ans d'ancienneté. Le 26 décembre 1989, il est nommé colonel dans le cadre de la réserve. Le 31 décembre 1992, il cesse de faire partie du cadre de réserve en raison de sa limite d'âge et le ministre de la Défense nationale lui octroie le titre de colonel honoraire le 18 janvier 1993.

    Aujourd'hui, Ivan Van Thorenburg est toujours très engagé dans de nombreuses associations, ce qui lui a absorbe beaucoup de temps. Entre autres choses, il a été président de l’Amicale Nationale des Rénovateurs en Munitions, qui comptait environ 250 membres, actif et retraité. Il est également membre honoraire de la Fraternelle Royale des Démineurs de Belgique et membre honoraire de l'Association nationale " Royal Army Service Corps of Belgium ".

    Il a également toujours participé activement à la Société Royale des officiers retraités et est toujours un membre actif du club de foot local et club de billard.

    Étant donné que ses deux enfants et ses quatre petits-enfants ont opté pour une carrière à l'étranger, il est souvent obligé de voyager avec son épouse dans des endroits insolites pour pouvoir choyer ses proches plus d'une fois par an. Donc il devait se rendre jusqu’ici en FRANCE (Toulouse), TAHITI (Papeete), MEXIQUE (Cancún), MAROC (Rabat), POLOGNE (Varsovie), SAUDIE-ARABIE (Djeddah), CORÉE DU SUD (Séoul) CHINE (Shanghai) ), Maldives (Malé) et ce, pour des longues périodes.

  • Photos remise de Commandement

    • Brochure remise du commandement